“We hebben elkaar nodig”

Elke drie jaar staat GGZ Delfland stil bij haar koers. Doen we nog de goede dingen? Waar moeten we bijsturen? Bestuurder Iris Bandhoe vat het bondig samen: “We gaan door op de ingeslagen weg. Maar als we ook in de toekomst de beste geestelijke gezondheidszorg willen bieden, moeten we dit samen doen. Met onze cliënten, hun naasten, onze ketenpartners en financiers. We willen verder kijken dan de grenzen van het huidige systeem, zodat de mens voorop blijft staan in alles wat we doen.” Iris belicht drie uitdagingen voor de toekomst.

Krapte op de arbeidsmarkt

“Wie zorgt er voor jou, als mens in de zorg? Die vraag is nog meer op de voorgrond komen te staan in deze coronatijd. En dan denk ik niet alleen aan onze cliënten, maar ook aan onze medewerkers. Hoe kunnen we hen behouden in deze mooie, maar veranderende werkomgeving? Met het oog op de krimpende arbeidsmarkt vind ik dat een van de grootste uitdagingen. De vraag naar geestelijke gezondheidszorg groeit, terwijl het steeds moeilijker wordt om nieuwe (zorg)professionals te vinden. Dat merken we nu al. Daarom staat dit aandachtspunt expliciet bij ons op de agenda: hoe gaan we straks met minder beschikbare mensen, meer en andere zorg leveren, die minstens even goed en het liefst nog beter is dan nu?”

Elkaar verder helpen

In dit meerjarenbeleid zet GGZ Delfland een stap naar buiten. “We gaan nog meer dan voorheen samenwerken met het netwerk rond de cliënt en onderzoeken: wat is de juiste zorg op het juiste moment door de juiste persoon? Wat kan ik goed, wat doe jij beter?” Iris ziet het als een uitdaging om elkaar in die samenwerking te vinden. “Lukt het ons ook sámen om de mens voorop te stellen en niet het systeem? Lukt het om de hulpvraag leidend te laten zijn, en wat voor een cliënt goed is, in plaats van dat we blijven vasthouden aan hoe de zorg georganiseerd is en wat we gewend zijn, met alle beperkingen en problemen die dat geeft? Het feit dat de verschillende zorgschakels overbelast zijn, ontslaat ons niet van de verplichting om met elkaar in gesprek te blijven. We moeten elkaar helpen om de juiste zorg op de juiste plek te kunnen leveren. En voorkomen dat er op de ene plek een infarct ontstaat, doordat de zorg op een andere plek niet kan worden geleverd.”

Digitale verbindingen

Als laatste uitdaging noemt Iris de digitalisering. “De digitale werkelijkheid is rapper onze kant op gekomen. Dat is positief als we kijken naar de toenemende samenwerking in de keten en het dalend aantal zorgmedewerkers. Uit recent onderzoek blijkt echter dat cliënten nog liever ‘gewoon’ op spreekuur komen. Dat is voor ons een signaal dat we niet alleen onze digitale zorg verder moeten professionaliseren, maar ook cliënten moeten helpen om de stap naar de toekomst te zetten. Bij een digitale behandeling zien we dat de therapietrouw toeneemt, dat een cliënt online meer zelf kan doen en we makkelijker anderen kunnen betrekken, zoals familieleden, ketenpartners of collega’s van een andere locatie.”

Behapbare projecten

En nu? Iris benadrukt dat de grote lijnen op papier staan, maar de plannen pas echt gaan leven in de praktijk. Met alle mensen die daarbij betrokken zijn. “We willen niet verdrinken in een groot aantal projecten dat hoogover is. Bovendien is een meerjarenbeleidsplan gedoemd te mislukken als je ervan uitgaat dat als je het opschrijft, het voor iedereen duidelijk is en dat iedereen hetzelfde nastreeft. Daarom hebben we de hoofdlijnen samen gevormd en gaan we de plannen nu concretiseren en prioriteren. De managers en hun teams bepalen per jaar welke – maximaal drie projecten – zij kunnen en willen doen, zodanig dat het behapbaar is, medewerkers zelf ideeën kunnen oppakken en cliënten daar maximaal van kunnen profiteren.”

Wil je weten welke plannen wij hebben voor de toekomst? Bekijk ons meerjarenbeleidsplan online.